Zoals wij eerder al lieten weten op onze website, heeft de Vereniging Nederlands Nieuw-Guinea Militairen (VNNGM) moeten besluiten de Morgenstervlag niet mee te voeren tijdens het defilé op Veteranendag, zaterdag 28 juni j.l. Naar verluidt, zou op aandringen van de Indonesische overheid zijn besloten dat niet te doen. Sympathisanten van de oud-strijders echter, hebben het ontbreken van de vlag gecompenseerd door die vlaggen in het publiek (o.a. bij de Koningskerk) opzichtig te tonen en tevens was de vlag op het Malieveld bij veteranen te zien.

Deze door Nederland in 1961 wettelijk erkende vlag, staat symbool voor een vrij en onafhankelijk West-Papoea, voor welk zelfbeschikkingsrecht destijds Nederlandse soldaten zijn gesneuveld. Voor de Nieuw-Guinea oud-strijders een reden deze vlag mee te voeren tijdens herdenkingsbijeenkomsten, zoals de Veteranendag. Nu zal ook het organiserend comité daarvan op de hoogte zijn, evenals andere echelons in de bestuurslagen die zich met de organisatie van de Veteranendag bezighouden. Dat nu echter ook de Indonesische overheid, als nieuwe kolonisator van West-Papoea zich daarmee bezig schijnt te houden, is natuurlijk verbazingwekkend. Kwam het voeren van die vlag voor Indonesië op een wat minder gelegen moment? Omdat het bijvoorbeeld juist doende was met een omvangrijk aantal executies op het eiland? Dat is daar namelijk aan de orde van de dag.

Het is ergerniswekkend dat veteranenorganisaties zich hebben neergelegd bij het door Nederland inwilligen van de eisen tot verbod uit Jakarta. Dat was in de jaren van terugkeer van Indie-militairen (1950) wel anders. Wij als OSL hebben ons toen niets gelegen laten liggen aan de eisen van Indonesië en de volgzaamheid van Nederland. Daarom hebben wij ons van meet af aan sterk gemaakt voor het zelfbeschikkingsrecht van de Zuid-Molukken, ons daadwerkelijk ingezet voor de Nederlandse spijtoptanten, tegen de schandelijke vervolging van Jungschlaeger en Schmidt, de uitlevering van Nieuw-Guinea aan Soekarno enzovoort.

Het tegemoet komen aan de eisen van Indonesië met betrekking tot het meevoeren van de Nieuw-Guineavlag past mogelijk in het beleid van ‘ter wille van de smeer’ waarin Nederland zo sterk is, maar staat hoe dan ook haaks op onze opvattingen over zelfrespect en solidariteit, zeker waar het betreft onze verbondenheid met de Zuid-Molukkers en Papoea’s, van wier verdiensten Nederland destijds maar al te gretig misbruik heeft gemaakt.

Dubbele standaard, ook hier
Het is werkelijk verbijsterend om te zien hoeveel herdenkingsmonumenten wij in ons land hebben. Het slavernijverleden, de Armeense genocide, de Holocaust, Verzetsmonumenten zoals op de Dam, de Dokwerker, etc. etc.

Het herdenken van kameraden die destijds in een bittere strijd zijn gevallen, mag echter niet plaatsvinden onder de vlag waarvoor zij vochten en die symbool staat voor het recht op vrijheid en zelfbeschikking voor de Papoea’s. Dat staat toch wel in schril contrast met de ISIS-vlag die door een “Wij zijn allemaal Marokkanen” scanderende menigte werd meegevoerd tijdens een ‘antiracisme’ betoging in maart dit jaar. Onder die vlag had zich de gehele Linkse Khmer verzameld, van Rabbae tot Van Bommel, van Hilhorst tot Baadoud (met fez) en Andrée van Es. Bij dit linkse feestje werden geen arrestaties verricht.

In Den Haag tijdens de Veteranendag juist wel. Een 22-jarige jongeman, Iskandar Bwefar, werd opgepakt wegens het voeren van de Morgenstervlag. De vrijheid van meningsuiting moet kennelijk voldoen aan de eisen die een willekeurig buitenland daaraan stelt. Een keuze tussen een vlag van ISIS, die onderdrukking en schending van de mensenrechten in haar vaandel voert, of de Papoeavlag, die vrijheid en zelfbeschikking vordert, die keuzes worden gemaakt in Haagse achterkamertjes.

De ‘ijver’ van de Nederlandse autoriteiten en organistoren om hier krachtig op te treden mag in Jakarta indruk hebben gemaakt, het is (en zulks niet voor de eerste keer) een bewijs van onderworpenheid die hoe dan ook misselijkmakend is Wij kunnen daar hoe dan ook niet trots op zijn.

OSL-STAVAST